در زمان ساسانیان سرزمین پارس که مقر اصلی حکومت بوده‌است به پنج ولایت یا کوره(خُرٌه) تقسیم شده که هر کوره در واقع مجموعه‌ای از شهرهای یک مسیر است که به مرکز حکومت می‌رسد. ولایت اردشیرخوره یکی از مهم‌ترین کوره‌های پنجگانه فارس بود که در مسیر شیراز تا دریای پارس و جزایر جنوبی قرار داشته و از آنجا مسیر مهم دیگری از کیش و قشم به هند و سراندیب (سریلانکا کنونی) برقرار بوده‌است.

نام میمند در منابع جغرافیایی تاریخی سده‌های نخستین اسلام به‌عنوان یکی از نواحی کوره اردشیر فراوان مشاهده می‌شود. آنچه در اغلب این منابع تکرار شده این است که: میمند شهری است کوچک در ناحیه گرمسیر فارس با هوای معتدل. دارای آب روان و انواع میوه. محصول عمده آن انگور و گلاب. شغل مردم بیشتر پیشه‌وری و تولید گلاب و عطریات.دارای کاروانسرا و مسجد جامع و مردمی بصلاح.

از قدیمی‌ترین نوشته‌های جغرافیایی در این مورد در کتاب صورالاقلیم نوشته ابوزید سهل بلخی (322 هـ ق) از میمند به‌عنوان یکی از نواحی اردشیرخوره نام برده‌است که در مسیر عبور شاهراه مهمی قرار داشته‌است. و همچنین گوید: . . . گلاب پارس از آن خیزد و به بدریابار و حجاز و یمن و شام و مصرو مغرب و خراسان برند . . . ابن بلخی می‌نویسد: اسکندر چون می خواست شهر‏ ‎ گور (جور) را غرق سازد آب رودخانه را به طرف صحرای میمند منحرف کرد همچنین حمدالله مستوفی در کتاب نزهة القلوب و اصطخری در المسالک و الممالک باز درباره مسیر شیراز تا کیش (کوره اردشیر) از میمند به‌عنوان یکی از نواحی و یکی از ایستگاههای مسافران نام می‌برد.

به هر حال در آن زمان میمند بر سر یک شاهراه تجاری مهم از شیراز به بنادر و جزایرجنوبی و از آنجا به هند قرار داشته‌است و دارای کاروانسرا و بازار مهمی بوره‌است. پس از تغییر مسیر شاهراه فوق به، از اهمیت اقتصادی میمند کاسته شد اما همچنان شهرت خود را به‌عنوان شهری زیبا و فرهنگی و صاحب تولیدات متنوع بویژه عطر و گلاب، حفظ نمود.

اوژن فلاندن جهانگرد مشهور فرانسوی در سال 1841 میلادی (1257هـ ق) با این که در یک زمستان سخت از میمند گذر کرده‌است، از مزارع و باغها و بناهای زیبا و مردمان باصفا و آزاد میمند تعریف نموده و می‌نویسد: « . . . این شهر کوچک در ایران نادر و بلکه منحصر بفرد است . . .»

ازدیگران مورخان معتبر که از میمند سخن گفته است ابن بطوطه مورخ و جهانگرد سرشناس معتبر جهان عرب است که 2 به میمند سفر نموده او در سفر نامه خود نوشته است از بهترین نواحی اطراف شیراز منطقه جمکان است که مرکز آن میمند است او میمند را از شگفتی های خلقت ذکر نموده و می نویسد عجیب است که در میمند درختان سردسیری و گرمسیری یکجا و در کنار هم رشد نموده و سایه بر سر یکدیگر گسترانده اند